خانه های لوکس باد میخورند

به نقل از کارینو، انبوه جمعیت شهر تهران 135 نفر به طور متوسط در هر هکتار می باشد و این درصورتی است که تمرکز جمعیت در بافت قدیمی شهر، به ۳۵۲ نفر می رسد. با این برآورد می توان اذعان داشت که تمرکز جمعیت در بافت قدیمی سه برابر میزان متوسط تهران است. علاوه بر آنکه بافت قدیمی از نظر فضا و امکانات ساختمان در شرایط بسیار نامناسبی قرار دارد، ازدحام جمعیت بالاتری نیز دارد و این به دلیل وجود خانه های کوچک در بافت های ریزدانه است.
به نقل از سنگ کارینو، محمدعلی نجفی ـ شهردار تهران ـ با اعلام این آمار اذعان داشت که شهر تهران دارای پنج درصد بافت قدیمی و فرسوده می باشد و این در حالی است که ۱۱ درصد از کل واحد های مسکونی در این بافت قرار دارد و این بیانگر آنست که واحد های مسکونی در بافت قدیمی از متراژ های کمتری نسبت به بخش های دیگر شهر تهران برخورداراند. در بافت قدیمی 15 درصد جمعیت شهر تهران ساکن هستند و این نشان دهنده ازدحام 3 برابری تراکم جمعیت در بافت قدیمی نسبت به متوسط جمعیت در شهر تهران است.
در حال حاضر بیشترین درآمد شهرداری از ساخت وساز است و کارشناسان براین باورند که این روش باعث استفاده زودهنگام از منابع آینده به نفع ساختمان سازان امروزی است. درحال حاضر امور مربوط به مسکن راکد است ولی هنوز بخش زیادی از درآمد شهرداری با فروش مجوز ساخت تامین می گردد و این بیانگر عدم وجود هرگونه اتاق فکری برای تغییر مسیر درآمدهای شهرداری است.
بودجه شهرداری در سال 96 مبلغ 17.900 میلیارد تومان است که ۳۹ درصد آن برآورد هزینه هاست. هم‌اکنون حدود ۶۸ هزار نفر به صورت قراردادی، پیمانی، رسمی در شهرداری تهران مشغول فعالیت هستند و بیش از ۵۰ هزار نفر به صورت کارمند و کارگر در شرکت‌های پیمانکاری با شهرداری همکاری می کنند. این رقم در شهرهایی مثل پاریس، توکیو و برلین به ترتیب 45 هزار، 32 هزار و 26 هزار نفر است.
به گفته معاون سابق وزیر راه و شهرسازی و معاون فعلی عمرانی شهرداری تهران، آمار بدست آمده بیانگر خروج مدیریت شهری تهران از برنامه است. به گفته پیروز حناچی مشخص نیست چقدر از املاک و مسکن های شهر تهران فروخته شده و اگر طی سال‌های ٩٠ الی ٩٢ در حدود 100 میلیون مترمربع صدور پروانه انجام شده باشد یا اکنون که حدود ٥٠٠ هزار واحد مسکونی در تهران موجود است که خالی از سکنه می باشد به دلیل همین عدم هماهنگی با برنامه است و عدم هماهنگی برنامه و بودجه نیز مانع زمان‌بندی برای رسیدن به اهداف است.
به نقل از سنگ کارینو یکی از انتقادات مطروحه از طرف شهرداری، عدم پرداخت بدهی های دولت به این نهاد است. حناچی در این باره اذعان داشت: دولت به شهرداری تهران کمک می‌کند و در دوره اول ریاست جمهوری دکتر روحانی حدود ١١,٨ هزار میلیارد به شهرداری تهران کمک شده است و از آنجا که این کمک از خزانه گرفته شده و نه به شکل موافقت‌نامه، بنابراین، این مبلغ هرگز در حساب های شهرداری تهران به‌عنوان کمک‌های دولت ذکر نمی شود چرا که تا به امروز این مبلغ به وزارتخانه راه و شهرسازی تخصیص داده نشده است. لازم نیست حتما ایجاد عارضه‌های عظیم یا گرفتن پولی زیاد از مردم به شکل مستقیم یا غیرمستقیم باشد.
به نقل از سنگ کارینو، طی ده سال گذشته دیدگاه مدیریت شهر تهران این بود که با صدور مجوز ساخت برج و آپارتمان، از افزوده شدن به شهروندان و منازل در پهنای شهر ممانعت شود؛ اما با افزوده شدن و مرتفع شدن ساختمان‌ها، شهروندانی که دارای باغ و خانه‌های قدیمی اما قابل سکونت بودند نیز در صدد گرفتن جواز ساخت آپارتمان برآمدند. میان این جنب و جوش های خانه داران برای مجوز تراکم، بسیاری از باغ ها و خانه‌هایی که  هویت تاریخی شهر بودند نیز از بین رفتند. شهرداری با برآورد اینکه به جای فروش زمین می تواند جواز ساخت و ساز بفروشد و به جای افزایش افقی شهری، مردم را ساکن برج ها و آپارتمان ها کند، اثرات منفی و مخرب این روش را بر ترافیک، آلودگی هوا و جلوگیری از وزش بادهای سطحی در نظر نگرفت.
بنابر اظهارات محمد عدالت‌خواه، ساخت پی در پی مسکن راهکار رونق دادن به اقتصاد نبوده و ادامه می دهد اشخاصی که با فروش مسکن ذینفع هستند از درنظر گرفتن روش رونق بخشیدن به مسکن به عنوان تنها راه حل خروج از رکود اقتصادحمایت می کنن. ایشان معتقد است نباید تولیدات در جهت صرف مسکن باشد چراکه میانگین عمر یک ساختمان در کشور ما حداکثر ۲۰ سال می باشد و از آنجا که کیفیت مناسب در ساخت و ساز رعایت نمی شود باید بازسازی گردد. این سوال پیش می آید که چرا در کشور ما از ابتدا خانه‌های با کیفیت و مقاوم همانند بسیاری از کشورهای پیشرفته ساخته نشده است که پس از 20 سال نیازمند بازسازی نباشد؟ کسانی که در چرخه بازسازی مسکن ذینفع هستند در پی آنند که منابع و ذخایر کشور را در این راستا پایمال کنند.
طبق آمار در حال حاضر در حدود ۵۰۰ هزار واحد مسکونی در تهران وجود دارد که خالی از سکنه بوده و برای متقاضیان واقعی مسکن قابل دسترس نیست. در اینباره حدود ۱۵ درصد ساکنین تهران مقیم ۵ درصد بافت قدیمی هستند در حالی که بسیاری از واحدهای لوکس در بخش های شمالی شهر به دلیل عدم وجود تقاضا، خالی هستند و از آنجا که از خانه های خالی مالیات گرفته نمی شود، در این خصوص هیچ درآمدی برای دولت و شهرداری میسر نمی گردد.